2010 yapımı Belleklerin İzinde, hafıza, aşk, kayıplar ve insan ilişkileri üzerine derin düşünceler sunan bir dramadır. Filmin anlatımı, izleyiciye geçmişle yüzleşme fırsatı tanırken, herkesin içsel yolculuğuna dair sorular sormasına neden oluyor. Görsel ve duygusal derinliğiyle dikkat çeken bu film, izleyicilerine sadece bir hikaye anlatmakla kalmıyor; aynı zamanda hafızanın insan hayatındaki rolünü sorguluyor. Kayıplar ve hatıralar arasında dolaşan karakterler, izleyiciyi onların dünyasına dahil ederek, gerçekte herkesin hayatında yaşanan benzer kayıplara ve anılara güçlü bir gönderme yapıyor. Özellikle insanın geçmişle olan karmaşık ilişkisinin ele alındığı bu film, derin bir içgörü sunuyor.
Filmde Ozan karakterini canlandıran genç aktör Kadir Çermik, performansıyla dikkat çekerken, Ozan’ın annesi rolünde Sedef Avcı ve arkadaşı Ali rolünde de Doğa Rutkay yer alıyor. Kadir Çermik’in Ozan karakterindeki derin duygusal deneyimi, izleyicinin karakterle bağlantı kurmasını sağlıyor. Sedef Avcı, Ozan'ın geçmişine dair birincil sembollerden biri olan annesinin zarif ama acı dolu rolünü üstleniyor. Doğa Rutkay ise Ali karakteriyle, Ozan’ın geçmişle olan bağını güçlendiren bir dostluk dinamiği sunuyor. Bu üçlü, filmdeki duygusal yükleri başarıyla taşırken, her biri kendi hikayesini de izleyiciye sunuyor.
Belleklerin İzinde, kaybettiğimiz anıların ve ilişkilerin hayatımızdaki önemini vurgulayan bir filmdir. Film, geçmiş ile yüzleşmenin ve geçmişteki kayıpların üstesinden gelmenin gerekliliğini anlatır. Ozan’ın hikayesi üzerinden, izleyicilere hatıraların yaşamın ayrılmaz bir parçası olduğu ve bunlarla barışmanın sağlıklı bir psikolojik gelişim için elzem olduğu mesajı verilir. İzleyiciler, geçmişle ilgili unutulmaz anıların yaşamlarını şekillendirdiğini ve bu anıların insanın kimliğinin bir parçası olduğunu keşfeder. Belleklerin gizemi, insanın içsel yolculuğunun ayrılmaz bir parçasıdır ve film bu temalar etrafında dönerken, derin bir evrensel deneyim sunar.
Film, minimalist bir estetik anlayışıyla çekilmiş ve görsel olarak sade fakat etkileyici bir şekilde sunulmuştur. Renk paleti, karakterlerin duygusal halleriyle örtüşerek, melankolik bir atmosfer yaratır. Uzun plan sekanslar, izleyiciye zamanın geçişini hissettirirken, kafalarda bellek ve zaman üzerine düşünceler uyandırır.