Sivas, 2012 yapımı bir Türk drama filmidir. Yönetmenliğini Ömer Kavur'un üstlendiği bu film, Anadolu'nun güzelliklerini ve zorluklarını ustalıkla yansıtır. Film, bir köyde yaşayan genç bir çocuğun hayalleri ve gerçekleri ile yüzleşmesini anlatır. .Sivas, yalnızlık, kimlik arayışı ve toplum çatışmalarını ele alarak izleyicilerini düşünmeye teşvik eder. Başarılı görüntü yönetimi ve güçlü oyunculuk performansları ile, Sivas, hem eleştirmenlerden hem de izleyicilerden büyük takdir toplar. İzleyicileri, bu etkileyici hikayenin içine çeken film, derin bir duygusal yolculuğa çıkartmaktadır.
Filmde başrolü oynayan çocuk karakter, daha önce pek tanınmamış bir yüz olan 14 yaşındaki Emre Kızılırmak tarafından canlandırılmaktadır. Performansı, izleyiciler üzerinde büyük bir etki bırakmaktadır. Diğer oyuncular arasında Selçuk Yöntem, İzzet Günay ve Burcu Kara gibi tanınmış Türk oyuncular yer alıyor. Bu oyuncuların her biri, filmdeki karakterlerini ustalıkla canlandırarak hikayeye derinlik katıyor. Özellikle Selçuk Yöntem'in performansı, filmdeki duygusal yoğunluğu artıran unsurlardan biri olarak dikkat çekmektedir. Her bir oyuncu, karakterlerinin geçmişi ve toplumsal konumlarıyla ilgili derin bir anlayış sergileyerek izleyiciyi etkiler.
Sivas filmi, bireyin toplum içerisindeki yalnızlığını ve kimlik arayışını ele alırken, geleneksel değerlerin modern hayat üzerindeki etkisini de sorgular. Film, aynı zamanda bireylerin toplumsal normlarla nasıl mücadele ettiklerini ve bu süreçteki değişimleri gözler önüne serer. Ana karakterin yaşadığı duygusal çatışmalar, izleyiciye derin bir empati yaratırken, toplumsal meselelerin de sorgulanmasına kapı aralar. Toplumun bir bireyi nasıl şekillendirdiği ve bireyin toplum üzerindeki etkisi filmde başarılı bir şekilde işlenmektedir. Sonuç olarak, Sivas, toplumsal eleştiri içeren, düşündüren ve duygulandıran bir yapımdır.
Filmin sinematografik özellikleri, doğrudan ve sade bir anlatımla birlikte muhteşem doğal görüntüler sunmaktadır. Görüntü yönetmeni, Sivas'ın sade ama etkileyici doğal manzaralarını ustalıkla kullanarak hikayenin atmosferine katkıda bulunmaktadır. Karanlık ve aydınlık tüm sahnelerde duyguların yoğunluğu hissettirilirken, sık kullanılan close-up çekimler karakterlerin içsel dünyasını daha iyi anlamamıza yardımcı olur.