The Babadook, 2014 yılında Jennifer Kent tarafından yazılıp yönetilen, psikolojik korku türünde bir filmdir. Annesi Amelia ve küçük oğlu Samuel'in, kaybettikleri eş ve babanın ardından geçmişlerinin ruhlarıyla yüzleştiği bir hikaye sunar. Film, korkunun sadece dışsal düşmanlardan değil, aynı zamanda içsel çatışmalardan da kaynaklandığını ortaya koyan etkileyici bir anlatıma sahiptir. Babadook'un öyküsü, annesi ve oğlu arasındaki ilişkiyi derinleştirirken, izleyiciye aynı zamanda insanların kayıplarını nasıl işlediğini ve bu kayıpların insan psikolojisi üzerindeki etkilerini sorgulatmaktadır. Gerilim dolu atmosferi ve sürükleyici hikayesi ile The Babadook, korku sinemasında yeni bir dönemi başlatan bir yapım olarak anılmaktadır.
Essie Davis, Amelia karakterini canlandırarak muazzam bir performans sergiler. Davis, izleyicilere Amelia'nın içsel çatışmalarını ve güçlü duygusal geçişlerini etkili bir şekilde yansıtır. Peter Gadiot ise Samuel karakterinde, çocuğun korkuları ve annesiyle olan bağı üzerinde yoğunlaşarak güçlü bir performans sergiler. Ayrıca, David Ashton, filmin atmosferini güçlendiren yan karakterleri canlandırır. Filmin diğer oyuncuları, korkunun sinematografik temsilinde dikkat çekici katkılar sağlar.
The Babadook, hem fiziksel hem de içsel korkuların, özellikle de kayıp ve yas süreçlerinin üstesinden gelme teması üzerine yoğunlaşmaktadır. Film, Emilai'nin, kocası Tom'un ölümünün yarattığı travmayı ve bunun yükünü nasıl taşıdığını gösterir. Babadook, genellikle hayalet ya da yaratık olarak algılansa da, aslında kaybetmenin ve yas tutmanın bir sembolüdür. Bu filmde, korkunun doğası üzerine yapılan derin sorgulamalarla birlikte, izleyicinin aslında kendi iç korkularıyla yüzleşmesi teşvik edilir. The Babadook, kaybın, yalnızlığın ve korkunun, insan ruhu üzerindeki etkilerini ustaca işlerken, aynı zamanda izleyicilerini her an gerilim dolu bir atmosferde tutmayı başarır.
Film, karanlık bir atmosfer yaratmak için yoğun gölgelere ve dar açılara yer vererek izleyicinin kaygı düzeyini artırır. Jennifer Kent, minimalist bir tarz benimseyerek her sahnede gerilimi arttıran görseller kullanır. Müzik ve ses efektleri, izleyiciyi film boyunca sürekli tehdit altında hissettiren bir arka plan oluşturur. Babadook'un tasarımı ve görsel sunumu da dikkat çekici olurken, karakterlerin duygusal hallerini yansıtan detaylarla zenginleştirilmiştir.